Wokół pojęcia życia duchowego narosło wiele mitów. Niektórzy kojarzą je z izolacją, ascetyzmem lub rezygnacją z codziennych przyjemności. Tymczasem prawdziwe życie duchowe to nie ucieczka od świata, lecz pełne w nim uczestnictwo – z głęboką świadomością, sercem otwartym na obecność i prawdę.
Duchowość nie musi wiązać się z religią. To raczej relacja z samym sobą, z życiem i z tym, co większe niż my. Dla jednych to Bóg, dla innych – natura, wszechświat, energia lub uniwersalna miłość. Życie duchowe przejawia się w tym, jak traktujemy innych, jaką intencją kierujemy się w działaniu i jak reagujemy na wyzwania.
Mit polega też na przekonaniu, że duchowość jest oderwana od materii. Tymczasem to właśnie w prostych, codziennych sprawach – gotowaniu, pracy, rozmowie – możemy praktykować obecność i miłość. Duchowość zaczyna się tam, gdzie jesteśmy uważni i szczerzy wobec siebie.